АБОРТ - СВЕДЧАНЬНЕ МАЦІ

Аўтар  ананімовы

  Мне  часта  сняцца  мае  дзеці,  тыя  самыя,  ненароджаныя.  Сняцца  дзве  светлыя  галоўкі,  я  не  бачу  іх  твараў,  я  ня  ведаю,  хлопчыкі  гэта  ці  дзяўчынкі,  але  іх  заўсёды  двое.  Яны  цягнуць  да  мяне  свае  ручкі  і  шэпчуць:  "Мама,  за  што?  За  што  ты  нас  забіла?"  Потым іх  цельцы  павольна  знікаюць,  застаецца  толькі  шэпт,  ціхі-ціхі:"  За  што?".  Я  хачу  да  іх,  мне  хочацца  дакрануцца  да  іх,  сказаць  нешта.  Гэты  шэпт  такі  жывы,  такі  праніклівы... 

Я адчувала, што ня маю выбару

Аманда

Маю  зараз  19 гадоў.  Я  зрабіла  аборт  недзе  каля  чатырох  месяцаў  таму.  Мне  няма  з  кім  аб  гэтым  паразмаўляць,  і  я  адчуваю  сябе  жудасна прыгнечанаю.  Усё  пачалося  ў  пачатку  ліпеня,  калі  не  прыйшлі  месячныя.  Я  чакала,  спадзеючыся,  што  гэта  проста  нейкая   затрымка.  Прайшло  яшчэ  два  тыдні,  і  я  вырашыла  правесці  тэст.  І  ў  бліжэйшую  суботу,  калі  бацькоў  не  было  дома,  зранку  я  яго  правяла. 

АБОРТЫ І ФЭМІНІЗМ _ ХЛУСНЯ, РУЙНУЮЧАЯ СЕМ'І

Рберт  Дулан (ЗША)

 46-гадовая  місіс  Кэрал  Эверетт,  жыхарка  горада  Далас,  ЗША,  у  пачатку  80-х  гадоў  валодала  двума  клінікамі,  якія  спэцыялізуюцца  на  абортах.  Яна  распавядае,  што  выразна  ішла  па  шляху,  які  вёў  яе  да  таго,  каб  стаць  мільянершай  на  абортах,  пакуль  не  прыйшла  ў  1983  годзе  да  Ісуса  Хрыста.  Гэтае  адбылося  незадоўга  да  таго,  як  па  мясцовым  тэлебачаньні  паказалі  сюжэт,  у  якім  распавядалася,  што  ў  яе  клініках  робяць  «аборты»  жанчынам,  якія  наогул  не цяжарныя.  Гэтыя  дзве  падзеі  прымусілі  яе  пакінуць  квітнеючы  бізнэс  абортаў  і  стаць  актывісткай  ў  руху  барацьбы  за  жыццё.

ЯШЧЭ РАЗ ПРА АБОРТЫ (СВЕДЧАНЬНІ ЛЕКАРАЎ)

Цытаты:

 Лекар  B. McMillan  аб  тым,  чаму  яна  спыніла  рабіць  аборты:  "Дайшло  да  таго,  што  я  не  магла  больш  бачыць  маленькія  цельцы".

Прызнаньне маёй мамы

Вера (Расея)

Мая  мама  зрабіла  ў  сваім  жыцці  каля  трынаццаці  абортаў.  У  жывых  нас  засталося  толькі  двое:  я  і  мой  старэйшы  брат.  Мама  не  хацела  і  майго  брата.  Ён  быў  першым  ейным  дзіцём,  а  яна  была  яшчэ  маладая,  шмат  чаго  не  разумела.  Мама  распавяла  мне,  як  яна  адмыслова  скакала  з  высокага  ганку  і  з  плоту,  ды  яшчэ  штосці  прадпрымала,  толькі  каб  пазбавіцца  ад  дзіцяці.  Але  арганізм  у  яе  быў  малады  і  моцны,  -  мой  брат  нарадзіўся.  Мама  кажа,  што  яна  заўсёды  адчувала  адчужэньне  сына.  Жыццё  дзіцяці,  ад  якога  жадалі  пазбавіцца,  ня  будзе  шчаслівым.  Так  было  і  з  маім  братам.  У  дваццаць  два  гады  ён  трагічна  загінуў;  яго  скінулі  з  чацвёртага  паверху.  

Гісторыя Дэб. "Ён прад'явіў мне ультыматум"

Дэб (ЗША)

Я  нават  уявіць  сабе  не  магла,  што  надыдзе  такі  дзень,  калі  я  змагу  камусці  расказаць  пра  ўсё  тое,  праз  што  я  прайшла.  Я  была  ў  псіхалягічнай  кансультацыі  шмат  разоў,  і  зараз,  нарэшце,  спрабую  разабрацца  ва  ўсіх  пачуццях,  якія  я  мела  са  жніўня  1986  году.  У  мяне  было  такое  адчуваньне,  як  быццым  бы  я  зноў  і  зноў  адчувала  ўсё  гэтае. 

Аляксандра перапыняе маўчаньне

Аляксандра (ЗША)

Калі  мне  было  14  гадоў  я  ўпершыню  зацяжарыла.  Бацька  дзіцяці  адразу  ў  гэтае  не  паверыў  і  сказаў,  што  гэта  я  хачу  ў  такі  спосаб  яго  затрымаць  пры  сабе.  Аднойчы  ўначы  я  адчувала  сябе  вельмі  дрэнна,  у  мяне  была  высокая  тэмпература.  Мая  мама  ўзяла  мяне  да  шпіталю,  дзе  лекар  паведаміў  ёй  пра  маю  цяжарнасць.  Вельмі  засмучаная  і  расчараваная  яна  забрала  мяне  дадому.  Было  зразумела,  што  на  днях  чакае  мяне  візіт  у  абартарый. 

Сведчаньне лекара, які выконваў аборты

Стоян  Aдэвіч (Югаславія-Сэрбія)

"Самай  вялікай  небяспекай  для  свету  сёньня  з'яўляецца  аборт.  Калі  маці  можа забіваць  сваё  ўласнае  дзіця,  то  што  можа  спыніць  вас  і  мяне  ад  таго,  каб  мы  не  пазабівалі  адзін  аднаго?"  

Не судзіце мяне

Мэры

«Я  занадта  маладая,  каб  стаць  маці»,  -  сказала  мая  малодшая  сястра,  і  яна  мае  рацыю.  Пятнаццаць  гадоў  -  гэта  занадта  рана.  Як  і  дзевятнаццаць.  Як  і  24,  34  і  44.  Калі  вы  ўвогуле  гатовыя  нарадзіць  дзіця? Бо  столькі  ўсяго  трэба  зрабіць!  Вам  прыйдзецца  пасунуцца  і  вызваліць  месца  ў  вашым  жыцці  для  іншага  чалавека,  маленькага  незнаемца  з  вялікай  колькасцю  патрэбаў.